Onderweg!

Maandagochtend kwart over zeven op het vliegveld van Kuala Lumpur. De eerste etappe zit erop; over een paar uur ben ik thuis. Zondagochtend vroeg vertrokken, Hans heeft me gebracht = storm en regen voor het vertrek, op één of andere manier is het dan niet erg om te vertrekken. Gek hè?

Tja, thuis.....de afgelopen weken heb ik in ons “oude” huis gewoond, maar zo op je eentje is dat niets. Het lijkt wel of de geest uit een huis verdwijnt als het leeg staat, het was heel vreemd binnen komen. Alles vertrouwd, maar toch zonder Steffie, Robrecht, Elise, Chica.... maar wel met onze vrienden, gelukkig. Koffie drinken met Jasper, bijvoorbeeld. Op woensdagmiddag het nieuwe hockey clubhuis bewonderen. Stappen in Turnhout en Eindhoven. Chica opzoeken en uitlaten, Chica die het prima naar haar zin heeft maar die ik enorm mis en die me gelukkig herkent en toch blij is om me te zien.

Maar zonder de rest van het gezinnetje. Home is where your heart is. Dat blijkt nu wel.

En nu gaan we weer eens vrolijk onthaasten. De laatste weken zijn druk geweest, de allerlaatste week een regelrecht gekkenhuis. 4 tot 5 uur slaap per nacht, hollen en rennen van de ene afspraak naar de andere – ik kan me niet voorstellen dat ik dat tot een paar maanden geleden ook zo deed, maar als ik diep in mijn zwarte zieltje kijk vrees ik toch van wel. Wat erg!

En dan heb ik ook nog nog lang niet alles gedaan wat ik wilde / moest, mensen niet gezien, afspraken moeten afzeggen, laatste moment acties zoals het kopen van een paar kilo boerenkaas en twee kilo gemengde drop van Jamin – en dat heb ik bij de incheckbalie op Schiphol mogen achterlaten, want ik had een paar kilo teveel bagage. Ik heb het maar aan de incheckmevrouw gegeven, Maar alle moeite dus voor nix, verdorie.

Dan denk ik toch dat het Balinese tempo me beter ligt. Maar eens gaan kijken of dat zo is; hup het vliegtuig in en naar Denpasar. Tsjakkaaa! (O nee: perlahan, perlahan)