We zijn weer thuis

Ongelofelijk. Twintig minuten nadat de wielen van het vliegtuig de grond raakten op Ngurah Rai Airport, stond ik al buiten de aankomsthal met Steffie en Jos. Twintig minuten voor de paspoort- en visumcontrole, de bagageband, douanecheck..... normaal duurt dat twee uur!

En dan moest – zoals altijd – mijn koffer ook nog open voor een uitgebreide controle. Waarbij de volgende dialoog tussen de douanier (D) en mij (P) zich ontspon. En waarbij, dat is belangrijk, beiden geen spoor van een glimlach op het gelaat hadden.

D: “wilt u uw koffer openen? Heeft u daar iets in zitten wat u aan moet geven?”

P: “Nee. Alleen 1 fles alcoholische drank”. (opent koffer, waar direct bovenop twee stukken kaas zichtbaar zijn)

D: “Kaas. Dat mag dus niet.”

P. “Ja, weet ik, maar het is een cadeautje van oma voor haar kleinkinderen.”

D:” U heeft daar heroïne in verstopt.”

P: “Dat klopt, maar dat heeft hun oma gedaan.”

D:”Alleen voor de kleinkinderen?”

P: “Ja.”

D:”Dan is het goed. Fijne dag verder.”

Achter de douanier hing een poster met in grote rode letters de melding dat op drugssmokkel de doodstraf verplicht wordt toegepast....

Kort en goed: Na twintig minuten dus buiten, Stef en Jos als welkomstcommissie – Arjuna was naar Elise, die op school aan het sponsorzwemmen was. Ze heeft daar een kilometer door het water geploegd om geld op te halen, niet gering!

De rit naar huis was weer even wennen aan de Balinese verkeersmores. Steffie heeft in de afgelopen weken heel wat kilometers gemaakt en rijdt nu als een lokale taxichauffeur, ik ben stikjaloers en nog steeds bang.

Thuisgekomen Nyoman begroet (en een doos originele Belgische pralines gegeven) en dan is het douchen, wat eten en wachten op de kinderen.

Die zich vol op hun vader en nog voller op de meegebrachte drop hebben gestort, want naast de kiloos die op Schiphol zijn achtergebleven had ik ook nog een lading van Puck bij me. (En van Roger een voorraad speelkaarten waar we wel een jaar of wat mee voort kunnen, Elise leert haar klasgenoten straks om te pokeren voor veel geld)

Daarna Hoek van Holland, om het vierde seizoen van Gooische Vrouwen uit te brengen (dank aan Mark en Denise van allemaal) en naar Ryoshi met z’n vieren.

De Man met de Hamer kwam om 22.00 uur.

Dinsdag zijn Stef en ik naar onze nieuwe auto wezen kijken. Die is vrijdag klaar, ziet er weer schitterend uit. Ik durf er alleen niet in te rijden. De huurauto hebben we teruggebracht, de termijn zat erop en een paar dagen zonder auto is geen probleem. Dacht ik.

Vanochtend heb ik Elise op de motor naar school gebracht. De eerste keer in een maand tijd niet met de auto. En dus ook de eerste keer na twee maanden dat het begon te regenen toen wij weg wilden. Elise bleef gelukkig droog, achterop. Ik niet.

Ik ga over een kwartiertje golfen, ook met de motor. Donkere wolken pakken zich al weer samen, ik denk dat het nog 10 minuten droog blijft. Vrijdag komt de auto, dan is het vast weer droog.