De Blauwe Engel

Daarmee werd voor mij meestal direct de relatie gelegd naar die film van Josef von Sternberg waarin Marlene Dietrich met hoge hoed en lange benen (Godfried Bomans: “Ach, had mijn vrouw maar één zo’n been....”) haar wereldberoemde “Ich bin von Kopf bis Fuss auf Liebe eingestellt” zingt.....

.....maar nu niet meer.

Want Steffie heeft haar Honda Vario gekregen, een hele mooie blauwe. Hij is gisteren door de goden voorzien van een verzekering, dus kan ze er tegenaan!








Een half jaar geleden nog door Vlaanderen toerend in haar blauwe Daimler, scheurt ze nu over Bali op twee wielen. Met nog geen 3% van de cilinderinhoud van haar auto, maar net zo blauw en minstens even hard.

Zodat Balinezen zichzelf nu met een blik van doodsangst in de ogen in de greppels naast de weg werpen zodra de waarschuwing “Binatang Biru!!” klinkt: het Blauwe Beest is in aantocht.

De Hells Angels hebben haar al benaderd om een Indonesisch chapter op te richten; ze heeft dat nog in beraad omdat ook de Gipsy Jokers uit Perth haar hebben gevraagd en aangezien Robrecht daar gaat studeren.......

Robrecht, die inmiddels zijn visum heeft en morgen gaat vertrekken. Het zijn voor zijn vertrek de laatste dagen bij ons maar ook de laatste dagen met zijn vriendinnetje Winda, dus zijn de prioriteiten helder. Gisteravond heeft hij voor haar gekookt; ons werd vriendelijk verzocht het huis te verlaten en pas laat te bellen met de vraag of en wanneer we weer naar binnen mochten. Dus hebben we op het strand gegeten – ook niet echt een straf.....

Maar stil zal het vanaf morgen wel worden. Elise, die van de zenuwen al drie weken lang ruzie maakt met Robrecht, zal haar maatje nog het meeste missen: tenslotte waren ze vrijwel onafscheidelijk.

Ook in OnOn, waar we met Jos vrijdag voorlopig voor het laatst samen hebben gebiljart en Robrecht de slechte smaak had om mij maar één keer en Jos helemaal niet te laten winnen, vinden ze het jammer dat hij gaat – en terecht, natuurlijk.

Ook Hasron is weer een paar dagen hier; hij heeft een groep toeristen uit Nederland in Sanur afgeleverd en logeert bij ons tot hij morgen naar Jakarta gaat. We brengen dus eigenlijk niet één, maar twee gezinsleden weg.

En verder is het hier drukkend warm. Het regent de laatste dagen niet veel meer (goed voor de bouw!) maar de luchtvochtigheid is nog steeds hoog (slecht voor ons).

Steffie is Rob aan het helpen met pakken. Ik ga maar eens zien of ik nog een handje kan toesteken.