De Inrichting

Nee, niet die Inrichting waar we horen, maar de inrichting van het huis. Deze week hebben we uitgeroepen tot meubelweek, want anders komt het er vrees ik niet of veel te laat van. Hard werken dus!

Maandag zijn Stef en ik met Frans Berting op stap geweest. Frans heeft een meubelfabriek in Cirebon op Java en een winkel in Sukawati. Nou ja, meubels: eigenlijk alles wat je maar kunt maken van rotan, pitriet, bamboe etc. dus niet alleen meubels maar ook allerlei soorten manden en mandjes, rekken, kamerschermen...te veel om op te noemen.

Na een ochtendje met de mond open te hebben rondgekeken kwam natuurlijk dat verschrikkelijke moment waarop je weet: we kunnen nu weggaan en volgende week terugkomen, maar ook dan zullen we moeten kiezen – dus doe dat nou maar meteen.

En dan de afweging: die ene stoel vinden we het mooist, maar die andere zit het lekkerst. Wat nu? Gelukkig waren we het niet met elkaar eens, zodat Frans ook wat te lachen had.

Uiteindelijk heeft één van ons gewonnen. Maar toen kwam de volgende vraag: welke kleur bekleding dan? Ha! Die strijd werd ook door iemand gewonnen, zodat het de stoel wordt op de tweede foto. De eerste vonden wij samen mooier maar die zat toch minder lekker. Voorlopig hebben we een bank en drie stoelen gekocht, dan kunnen we in ieder geval zitten straks en verder zien we wel als we in ons nieuwe huis wonen – we hebben nog geen idee hoe het nou echt gaat worden. Ja, groot. Zegt Frans, die vooraf naar de bouw is gegaan om een goed advies te kunnen geven.

Wat we nog meer hebben gekocht? Och...50 mandjes voor in de kasten. 5 wasmanden. Manden voor de Donald Ducks van Elise, voor thee, voor drankflessen, voor weet ik veel wat maar je weet maar nooit. En twee kamerschermen, kei-mooi want een beetje doorzichtig.

Gisteren waren we van plan van alles te doen maar dat is er niet van gekomen: het droge seizoen is aangebroken dus heeft het vanaf 12 uur ’s middags continu geregend. En hàrd! Ik was bij Bali Idé om onze visa te verlengen toen het begon; ik ben onderweg naar huis bijna verdronken. Op de Bypass stonden auto’s stil omdat ze niet meer durfden te rijden; volgens mij heb ik kikkers gezien met een snorkel en duikmasker maar dat kan suggestie zijn.

Gisteravond (met Bert en Anja die vanuit Siyut de regen trotseerden omdat ze ons a.s. huis graag wilden zien) gegeten bij de slechtste Japanner uit mijn ervaring. Te erg. Het was Teppanyaki (“hakchinees”) maar echt alles was mis: het eten was beroerd, de bediening nog slechter want praktisch afwezig en de eigenares hebben we anderhalve fles saké soldaat zien maken terwijl ze vuil naar ons keek – maar ze kan ook scheel van dronkenschap zijn geweest natuurlijk.

Alleen het meubilair, dat was prima. Als je beide benen amputeert, kun je zelfs op de stoelen zittend in de buurt van je eten komen. Maar aan de smaak daarvan kon ik wel afleiden dat dat eigenlijk niet de bedoeling was. Maar gezellig was het wel en zo heb je weer eens wat te lachen.

Vandaag dus verder! Op naar Jalan Sulawesi in Denpasar, met Jos. Allerlei stoffen gekocht voor Elise’s kamer: tijger, luipaard en zebra als belangrijkste motieven. Een doodshoofd: “keep out!”. Ceremonie-kleding voor mij. Voor Steffie gaan we terug, dat kost meer tijd. Nog eens naar de verlichtingszaak, zien wat de mogelijkheden zijn met LED om het milieu te ontlasten. Straks naar Elises school, ze heeft een uitvoering en speelt Glockenspiel.

Morgen komt de gordijnen-man met stalen op het project. We gaan matrassen kopen. Een eettafel. Stoelen.

Druk.

Overigens niet alleen wij: ook Robrecht. Hij heeft binnenkort examens, moet essays inleveren en moet ook nog veel feesten af. Duim voor'm.