Yellow Submarine

Gisteravond (zaterdag), zo tegen een uur of half elf, zijn Steffie en ik nog even iets gaan drinken. Elise zou om 11 uur naar bed gaan – want we hadden afgesproken om vanmorgen om half 10 bij Batujimbar te zitten dus om 8 uur op. We zouden één, echt waar, één drankje gaan halen want anders zouden we niet fris zijn de volgende dag. En je kunt niet van Elise vragen om om 8 uur op te staan op haar vrije zondag als je dan zelf te laat bent. Toch?

Binnengekomen bij TKS raakte Stef direct in gesprek met een Australiër die luisterde naar de naam Crow. Aardige vent van een metertje of twee, waar we veel Australisch (een taal die in de verte wel iets weg heeft van Engels) van hebben geleerd. Een paar uitdrukkingen, met de Nederlandse vertaling ernaast:

Wil je iets drinken? - Wannabeer, mate?

Ik ben blij voor je - Good on ye, mate

Mijn bankpasje is gestolen - No worries, mate

Er gaat iets niet goed - No worries, mate

Je haar staat in brand - No worries, mate

We storten neer! - No worries, mate

Je bent een gelukkig mens - You've been kissed on yer dick, mate

Kortom: een interessante vent. Dat gold al helemaal voor Francisco, een 61-jarige Oostenrijker van ongeveer anderhalve meter die op krukken binnenstrompelde – deze gehandicapte man is al 10 maanden in zijn dooie eentje door Azië aan het reizen! Overal geweest, wil hij nu wel weer eens terug naar Oostenrijk – en dan weer snel op pad.

Het werd zodoende een interessante avond met – mede dankzij Crow – vrij veel bier. En omdat ik aan de bedrijfsleider van TKS vertelde Beatles-fan te zijn, ook vrij veel (lees:uitsluitend) Beatles-muziek die door alle aanwezigen (de baas voorop) werd meegebruld. Zodat wij ook mochten leren dat je “We all live in a yellow submarINE” met vooral heel veel nadruk op de laatste lettergreep moet zingen.

Het werd ook laat – we lagen tegen een uur of vier in bed. Elise was om acht uur op. Stef om negen uur, vertelde ze later. Ik werd pas om half twaalf wakker en toen waren de dames al terug van Batujimbar– ik schaam me diep.

O ja: vorige week hadden we tot meubelweek uitgeroepen toch? Nou dat heeft dus twee weken geduurd en we zijn nog niet klaar. Maar de oogst van deze week: twee hemelbedden voor Elise en Robrecht, kleerkasten voor hun kamers en een antieke (.....) bank.

Die kleerkasten en bedden, dat was een feest op zich. Oorspronkelijk was de bedoeling om de kamers van de kinderen uit te rusten met een betonnen inrichting: zowel bed als kasten. Dat heeft voordelen qua schoonhouden, ventilatie en ongedierte. Maar onze eigen twee ondieren hadden bedacht dat ze toch liever flexibel waren in hun inrichting dus zijn we daarvan afgestapt – voor hun kamers dan toch.

En nu hebben we dus kasten gevonden die weliswaar optisch dicht zijn, maar wel ventileren omdat de panelen van rotan zijn. Erg mooi en ook nog praktisch. Maar toen nog bedden...

Na enige omzwervingen over het halve eiland hebben we ze gevonden. In een winkel bij ons om de hoek natuurlijk. En daar stond bovendien een mooie, op het oog lang gebruikte, doorleefde houten bank. Wel mooi bewerkt, maar niet overdadig. En die hebben we nu ook!

Wat? De auto? Ja. Die heeft een ingrijpende operatie ondergaan en wat mij betreft nu echt te laatste. De ontsteking is vervangen door een electronische, er zit een nieuwe bobine in en het moet gezegd: hij rijdt als nooit tevoren. Direct starten, loopt mooi soepel bij een koude motor, meer vermogen....volgens Wayan is nu alles goed en grondig gerepareerd en wij hopen dat dat ook zo is. Anders staat er binnenkort één te koop.


Robrecht hebben we gisteren, zo goed en zo kwaad als dat ging omdat de verbinding heel slecht was, gesproken. Hij heeft het heel erg druk, zelfs geen tijd om zijn sollicitatie af te ronden. Volgende week heeft-ie geen colleges om thuis te kunnen studeren, de week daarna twee examens. Dan weer een week vrij, weer twee examens en dan zit dit semester er al weer op. Hij weet alleen niet of hij begin juli al naar huis komt in verband met audities; dat zou later kunnen worden. Wij hopen natuurlijk dat-ie komt, we hebben hem nu vier maanden niet gezien en we missen hem hier. Behalve Elise natuurlijk (duh), die trouwens volgende week op duikkamp gaat en dan ook nog maar een week school heeft.

Elise, die na ons gesprek op school twee maanden geleden nu niet achter loopt met haar huiswerk en assignments, maar vóór. En het dus erg naar haar zin heeft, hele goede cijfers haalt en steeds meer Engels door haar taal gooit. Gisteren, toen ik iets heel leuks zei (vond ikzelf dan) kreeg ik “ik stak bijna een inappropriate finger op” als antwoord. Maar dat kan ook aan mijn onwettige afwezigheid om 8 uur vanochtend hebben gelegen natuurlijk........