En wat hebben we de afgelopen dagen gedaan?

Eindelijk eens niet zo veel – d.w.z. dat we nu twee keer naar het Sanur Festival zijn geweest: met de opening natuurlijk, maar ook de volgende dag – want ik trof ineens een mailtje aan in de post van Vincent en Wendy – ze bleken getrouwd, op huwelijkreis....en in Sanur!

Dus afgesproken, het festival bezocht (maar wel ver van het podium, gelukkig) en daarna wat gaan eten en thuis op het terras, waar ook Hasron aansloot, bijgepraat. Helaas moesten ze vrijdag al weer terug naar Nederland....

Elise kwam vrijdag volkomen afgedraaid van school – een week met zoveel nieuwe indrukken hakte er wel in, ze was echt doodop. Maar ze vindt het gelukkig nog steeds erg leuk!

De opening van de Olympische Spelen hebben we op de Indonesische TV mogen aanschouwen. Ongeveer de helft van de tijd werden we blij gemaakt met reclames, waarbij zeker 14 keer een of andere directeur van een zeecontainer-bedrijf een kletsverhaal ophing. Kortom: vandaag op Youtube nog maar eens gekeken. De Olympische Spelen zijn hier amper te volgen (het gaat niet zo lekker tussen Indonesië en China) en dus probeer ik via een proxy NBC te krijgen maar dat gaat nog niet. Eens zien dat we een expert kunnen inschakelen....

Ja, we zijn nog steeds met die grond bezig. Maar heel erg voorzichtig, want we willen liever niet bij de grote groep mensen horen die hier flink bij de poten is genomen. De eigenaar is daar niet bij mee. En daar geef ik niets om. Puh. Het zal wel, hoe goed je je ook voorbereidt: op eigen houtje gaan wij hier geen verplichtingen aan, geen voorschotten betalen etc. Tot alles perfect is uitgezocht en goedgekeurd door een hele goede notaris gebeurt er helemaal niets.

Gelukkig krijgen we hulp van onze vrienden hier; gistermiddag en vanochtend hebben we bij Dolf en Carin al een eerste indruk gekregen hoe het er uit zou kunnen gaan zien (en afschuwelijke verhalen gehoord van Nederlanders die even niet zo goed opgelet hadden). En Jos blijft natuurlijk onmisbaar met zijn inzichten en contacten hier; ik ga met hem binnenkort onderzoeken of de lokale gemeenschap nou wel zo blij zou zijn met onze eventuele komst en andere addertjes onder het gras - of eerder: pythons onder het alang alang.

Vanavond gaat onze Arjuna op stap naar het Festival met Sari. Wij mogen niet mee – en dat willen we ook niet, Hasron komt dadelijk en blijft tot maandag, da’s ook gezellig.

O ja; sinds gisteren doet de jacuzzi het ècht. Wij wisten het niet, maar dat ding blijkt verwarming te hebben zodat je niet in koud water van zo’n 29 graden hoeft te bubbelen, maar ‘m gewoon tot een lauwe 40 graden kan opstoken. Vanmiddag geprobeerd- 34 graden is ook best lekker. Een graad voor elke dag dat we hier waren zonder functionerend bubbelbad – en we hebben het niet eens gemist. Wat kun je toch wennen aan primitief leven.......