Elise, pasfotoos en meer

Zo, zover ben ik al,ik zit voor de computer. Het is zondagavond een uur of 10 en de oudste is net naar boven om te gaan slapen.
In Sanur zijn de mannen nu ongeveer hun roes aan het uitslapen (hoop ik) na een wild feest nog ter ere van de verjaardag van Jos.

Vrijdagmiddag is Elise weer thuis gekomen na een weekje Durbuy met school.Zie foto.

Uiteraard met een ogenschijnlijk lege schoolbus met alleen een juffrouw die zei dat niemand mee naar huis wilde.
Toch fijn die kleine weer lekker te kunnen knuffelen. Zo moe en vies (ze mochten maar één keer douchen in een hele week!)als ze was toch nog vol verhalen vertellend zijn we naar huis gereden.
Ik had voor ons 3 kleine taartjes gekocht (ze was tenslotte jarig)en met 11 kaarsjes op een piepklein taartje was het toch feest. Die avond zouden we pannenkoeken gaan eten in Eersel dus heb ik Elise lekker in de douche gestopt en schone kleren aangedaan.
Ze heeft nog geprobeerd even te slapen op de bank maar met 2 honden die ook heel blij waren dat ze er weer was ging dat niet echt en veel tijd hadden we ook niet meer.





In het restaurant heeft ze het nog verbazend goed en fris volgehouden. Met (bijna)de hele familie was het weer erg gezellig.


Waar Elise op dit moment ook erg vol van is is dat ze op Valentijnsdag een "aanzoek" heeft gekregen van een jongetje uit haar klas. Ik ga hier niet meer over vertellen want dat zal ze niet leuk vinden, maar ik vond het wel iets voor Peter om te weten.
Hij weet nu meteen wat mee te nemen uit Indonesië voor haar. Elise gaat vanaf dat Peter terug is verder door het leven met een burka.
Voor de hockeywedstrijd de volgende ochtend (1ste van het seizoen)heb haar ik maar even afgemeld want ik hoef eigenlijk niet te vertellen dat ze een gat in de dag heeft geslapen. Mag deze keer.

Gisteren wilde ik al beginnen met schrijven, maar je weet hoe dat gaat; "eerst even de honden uit laten", "eerst even de was", "eerst even die paar boodschappen", en dan was het "o ja, pasfotoos!".....
Voor het aanvragen van allerlei vergunningen, zijnde verblijfs-en werkvergunning, hebben we pasfotoos nodig, veel pasfotoos......heel veel pasfotoos.....mét rode achtergrond. En wel 21 van 4x6 cm, 8 van 3x4 cm en 6 van 2x3 cm, dit alleen nog maar voor mij. Voor de kinderen 12, 4, en 4 van elk formaat.
Eerst maar even rond gebeld. De fotograaf in Oud-Turnhout bleek niet bereikbaar dan houdt het voor mij meteen op. De volgende was er een in Reusel NL waar we al eerder met het gezin fotoos hebben laten maken.
"Pasfotoos?, natuurlijk, geen probleem. Verschillende formaten? Kan ook maar dan zult u er even op moeten wachten. Rode achtergrond? Stilte........Róde achtergrond??? Euh ja, euheuh ik denk dat ik hier wel een rood scherm heb liggen, euh ja euh gaat ook wel lukken denk ik."
Kinderen meteen van hun bezigheden afgehaald en in de auto geduwd. Elise kwam gelukkig net onder de douche uit dus ik had nog 5 minuten om in Reusel te komen om te voorkomen dat ze ietwat smoezelig op de foto kwam te staan.

Bij de fotograaf aangekomen vertelde hij ons dat dat rode scherm helaas niet bij hem stond maar bij een collega in Gilze Rijen ofzo. Shi...ps. Andere keer terugkomen was voor mij geen optie. Maandag, uiterlijk dinsdag wil ik alles versturen. Ondertussen maar even van de gelegenheid gebruik gemaakt om wat "hollandse" boodschapjes te gaan halen, dan kon ik ook even nadenken (doe ik wel eens).
En zie je dat het helpt dat nadenken! Ik kwam op het geniale idee om even bij de Action te gaan kijken voor iets roods. Een groot vel papier, zoiets dergelijks. Een paar rollen rood kaftpapier zag ik al liggen, oke, oke, nog even verder kijken. Yes! Een knalrood plaid! Veel beter! Als, inmiddels zeer geoefend fotografe (dúh!)wist ik dat dat kaftpapier wel eens zou kunnen reflecteren op de foto. Oke, wel 3 hele euro's moeten betalen voor dat plaid maar goed, het is belangrijk.
Uiterst tevreden over mezelf liep ik terug naar de auto waar de kinderen in waren blijven wachten. Zij weer mee met mij naar de fotograaf die het gelukkig ook een goed idee vond. Klikklakklik, voor de bakker. Nu nog even wachten op het resultaat.

Wij zijn maar even om de hoek wat gaan drinken, en als je Robrecht vraagt of hij honger heeft is dat hetzelfde als aan een slager vragen of hij vlees heeft, dus ook maar wat gegeten. (trouwens als je die vraag aan Elise stelt is het diezelfde slager vragen of hij tapijten verkoopt)
De man zou mij bellen als het klaar was dus wachten maar. Na 3 lege glaasjes en 2 lege bordjes toch nog maar even een ijsje gaan halen bij de buurman van de fotograaf.
Het heeft niet eens zo gek lang geduurd voor we uiteindelijk de fotoos (alle 75!) konden halen. Helemaal geweldig. Een rib uit m'n lijf maar helemaal goed! Althans...vinden wij hier. Nu nog afwachten wat de autoriteiten in Indonesië ervan vinden. Voor hetzelfde geldt gaan ze straks zeggen dat blauw eigenlijk veel mooier was. Je weet het niet.

Diezelfde namiddag had ik met wat vrienden afgesproken iets te gaan drinken in een beregezellig cafe in centrum Turnhout. Daar waren en kwamen nog meer bekenden en toen was het ineens zo gezellig dat ik eerst de kinderen thuis even heb gebeld of ze het goed vonden dat ik even wat ging eten met deze lieve mensen. De kids hadden (achteraf mislukte)lasagna dus dat vonden ze oke, ook omdat Elise van Robrecht voor haar verjaardag de DVD "Simpsons the movie" had gekregen en ik vind de Simpsons verschrikkelijk, dus met mij erbij hebben ze nooit de gelegenheid die te kijken.
Na een zeer gezellig en lekker etentje bij een Italiaan was ik toch nog nog ruim vóór 12 uur thuis dus zag ik Robrecht nog even voor hij ging slapen, dat vind ik altijd gezellig.
Overigens met de eigenaar van die Italiaan afgesproken dat mocht het allemaal niet lukken op Bali en we komen terug dan ga ik samen met hem een Indonesisch restaurant beginnen in Turnhout.

Vanmorgen naar de manege geweest. Robrecht en Elise wilde niet mee. Ik had de buurman belooft eens te gaan kijken naar zijn rijkunsten en uiteraard wordt er daarna dan wat gedronken. Met mijn inmiddels onafscheidelijke camera steeds in de aanslag hebben we nog (in februari!!)heerlijk buiten in het zonnetje gezeten.
Er werd alweer wijn geschonken dus het werd voor mij tijd om naar huis te gaan anders zat ik daar nu nog. Het verlossende telefoontje van Denise kwam dan ook mooi op tijd waarin ze vertelde dat ze langs wilde komen om te helpen met formulieren scannen en mailen. VOlgens mij is dat goed gelukt. Het laatste officiele document regel ik morgen en dan kan alles naar Bali. Op 2 manieren verstuurd, beter over dan te kort, toch?




Heb ik het al over de hondjes gehad?
Die vermaken zich prima! De fotoos spreken voor zich dacht ik zo. Met dit prachtige weer vinden ze het geweldig achter elkaar aan te rennen in de tuin en vindt vooral Laika het geweldig om met een aanloop ín Chica te springen. Ze zijn helemaal gek op elkaar. Af en toe kun je wel aan Chica merken dat die kleine haar irriteerd maar een flinke grom en het is gedaan, voor even....
En verder is Chica, ach ja, gewoon Chica, onze lieve alles goedvindende lobbes.

De komende week wordt relatief rustig, gelukkig.
Dinsdag weer vergadering feestcommissie en donderdag de maandelijkse Ladysnight.
O nee, niet zo rustig. Ik zou toch bijna het verjaardags (disco)feestje van Elise vergeten a.s. vrijdag. Gelukkig gaat Robrecht helpen met de technische (muziek en licht)kant van het verhaal en blijven die avond een paar dames mij mentaal ondersteunen.
Ooit, ooit komt het er weer van dat ik rustig een echt boek kan lezen. Ik stel me dat zo voor ergens op een tropisch eiland....