Contrasten…. (Stephanie Hermans)

Voor de verandering eens een Belgske aan het woord! Ik vertoef nu ondertussen een weekje bij de Herfkens en ben zeer vereerd op deze ondertussen welbefaamde weblog een paar eerste indrukken en ervaringen met jullie te mogen delen.

Het zijn wel degelijke eerste indrukken en ervaringen want een nieuw werelddeel, land, cultuur, andere populatie, geloof, politiek en economische leven etc. kan je niet in een paar dagen tot in de ziel doorgronden, mijns inziens, wel be- en doorleven.

Bovendien heb ik ook nog maar een klein stukje Bali, het Oosten, ontdekt waarmee ik vooral het binnenland bedoel, de minder toeristische plaatsjes (zie ons tripje van woensdag), want zon, zee en strand heb je natuurlijk nog wel op meer plaatsen op deze aardbol!

Alhoewel ook hier de stempels van het hart van de Indonesische archipel duidelijk gezet zijn! Bijvoorbeeld, de hartelijke mensen die je allemaal even vriendelijk (oprecht gemeend ook nog!) begroeten in tegenstelling tot iedereen die je bij ons strak voorbij loopt zonder ook maar een krimp te geven, je niet laten oversteken of parkeren en ga zo maar door. En bij ons zie je op het strand nu ook niet bepaald als het circa 30 graden is, de kinderen met een wollen muts en een jas met een bontkraag aan in het zand lopen spelen…☺ Euh, ’t is hier winter mochten jullie dat nog niet weten!

En terwijl moeder de vrouw centjes verdient met een pedicuurtje en een massage op het strand, zorgt papa voor de kids! De vrouwen werken zichtbaar meer dan de mannen (dus laat me voorlopig nog maar geen uitspraak doen over het onzichtbare werk van de mannen☺ ), want ze baten ook de winkeltjes en de warungs (soort eettentje waar je ook eten kan kopen) uit, verdienen de kost als pembantu (huishoudster die kookt, wast, strijkt, schoonmaakt, boodschappen haalt => Manusje van alles dus!)

Het leven hier dan… In de Kempen begint een dag doorgaans met een bo’ke met choco of confituur, hier met een bordje nasi campur (een bordje met rijst en van vanalles een beetje). Ook bij ons gisteren want we zijn gaan ontbijten bij Batu Jimbar. The place to be voor de bulehs (buitenlanders), maar ze hebben er vooral lekkere cappuccino!

Ondertussen ben ik het lamballen ook al aardig gewoon in contrast met Bibie die in België van hier naar daar rent en zichzelf voorbij loopt!

Zaterdag zijn we een dagje gaan shoppen en ocharme, ik had echt medelijden met Arjuna en de gastheer des huizes ! Als jullie dit plaatje zien, begrijpen jullie wel waarom. Dan denk je aan een dagje shoppen zoals in Wijngem shopping center of zo , MAAR vergis je niet!

Peter kreeg tijdens het shoppen ineens ook de kriebels te pakken om mijn sportieve voorbeeld te volgen en ’s morgens met me mee te gaan joggen langs het strand (heerlijk by the way maar er staat hier wel een serieus windje!), maar hij moest daar natuurlijk de gepaste outfit nog voor kopen. De echte Reebok schoenen kosten hier toch al gauw een slordige 30 euro, dus die had ie al gevonden, maar daar moest natuurlijk nog een shirtje en een broekje bij! Zo hadden we een vrouw gezien met HET shirtje wat we zochten (eentje zonder mouwen) in haar hand, dus wij met zijn allen grabbelen in de bakken op zoek naar nog zo’n shirtje! En wat denk je, natuurlijk geen tweede meer te vinden! Maar deze lieve vrouw had ons gade geslagen en kwam spontaan naar Peter toe om hem het shirtje te overhandigen met de boodschap: “Als jij het shirtje wil, mag jij het meenemen; als jij het niet koopt, neem ik het mee.” Bij ons kan je je zoiets toch niet voorstellen!!! De kooplustige zou met dat ene shirtje in de hand, half weggestopt, zo snel een spurt naar de kassa maken dat ze het zeker zou hebben!

Deze anekdote illustreert voor mij helemaal hoe de mensen hier zijn en daardoor begrijp ik nu ook, waarom Steffie, Peter , Robrecht en Elise - zelf zo’n warme, gastvrije, oprechte en lieve mensen - de beslissing genomen hebben om naar dit kleine paradijs te verhuizen! OK,OK, je gunt je vrienden sowieso alle geluk, steunt hen in de beslissingen die zij nemen, omdat je van hen houdt om wie zij zijn, maar toch was het voor mij niet zo gemakkelijk om mijn ex-buurtjes deze weg te zien volgen want ik kon me absoluut geen voorstelling maken van leven op Bali! Ik was er tenslotte nog niet geweest. Daarom vind ik het nu echt super om zelf te proeven van het leven hier en kan ik Peter dan nu ook helemaal bijtreden over dat alles hier zo snel gaat, zo gestructureerd en logisch is!

Een paar staaltjes !

Bibie haar scootertje bijvoorbeeld! Ik had eerst een oud scharminkel meegekregen (op maandag) en zou de volgende dag een spiksplinternieuwe onder mijn kontje krijgen. Dus wij de volgende dag terug om de andere op te pikken, maar wat dacht je, hij zou er pas de volgende dag zijn! Dus volgende dag een nieuwe poging, was ie er nog niet! Een paar dagen later was het dan zo ver maar ondertussen was het dus al vrijdag en geen dinsdag meer! Zo gaat dat hier dus niet alleen met de jaccuzzi schoonmaken, internet aansluiten, container inklaren, etc, maar met alles!

Het begon zelfs al zo bij aankomst op de luchthaven! Een visum regelen is ook zo gebeurd! Je staat braaf 2 uur in de rij te wachten, ben je bijna aan de beurt, verzet een pipo een paaltje omdat een printer het begeven heeft en ineens sta je in een rij, waar er niets meer gebeurd. Dan denk je: “effe andere print cartridge steken en opgelost!” Nee hoor, die hadden ze dan weer niet, dus een andere printer zoeken dan maar, maar naast die printer stonden er al 3 andere die het ook niet meer deden! En dit alles onder toeziend oog van 5 van die ambtenaarachtige uniformdragende supervisors! Al goed dat vrouwelijke charmes hier gelukkig wel werken en ik lieflachend voorgelaten werd in de rij naast me, anders had ik er waarschijnlijk nog gestaan!

Zo is hier alles ook zo logisch! Aan het strand van de Hoek van Holland staan van die windmolens die de boze geesten die van de zee afkomen moeten tegenhouden. Dan vraag je je af: “En wat met de andere lopende kilometers waar die dingen niet staan?”

Anderzijds moet een tempel dan weer vrij staan naar zee toe, want de goede geesten/goden moeten natuurlijk wel de tempel kunnen bereiken! Allemaal heel logisch!

En feit dat de hindoes geloven dat ze reïncarneren, verklaart ook waarom ze als een gek rijden, geen rijles krijgen, maar gewoon een rijbewijs kopen en met 6 man op zo’n ding gaan zitten, want als ze verongelukken komen ze toch terug!
Jullie horen het, er zijn toch wel een paar contrasten met de Kempen, maar sommige dingen zijn gelukkig hetzelfde, zoals de heerlijke ossobucco die Steffie gisteren had klaargemaakt! Die smaakte net zo heerlijk als in de Koekoekdreef!

Vanochtend was het dan zo ver, deze slavendrijver, heeft Peter schonekens mee aan ’t joggen gekregen! Een fotootje om af te sluiten, eentje before the battle, en eentje after the battle, want we hebben het voor de rest van de dag nog oh zo druk met het bureau herinrichten voor het fitnessmarteltuig dat ze vandaag leveren, dan moeten we ook nog eens het huishouden doen (Nyoman loopt hier weeral rond!)en moeten we zelf uit het zwembad kruipen naar ons ligbedje…..

Over contrasten gesproken…..