Inmiddels rijden we nu een paar weken rond met een motorfietsje. Nog niet de definitieve, want de kentekenplaat is nog niet af (zou een week duren, we gaan nu dus naar week 3) maar met een gehuurd exemplaar.
Nou ja, motor....het is zo’n scootermodel waar in Nederland bi-culturele kansenjongeren in prachtwijken op rondscheuren, zonder helm natuurlijk want dat moet mogen van de buurtregisseur omdat-ie anders geen respect heeft.
Maar dan wél 125 cc, dus 100 haal je er op je sloffen op. En dat is hier heel, heel erg hard. Waarom?
Ten eerste gebruiken Balinezen hun spiegels uitsluitend om te zien of hun haar goed zit; achter zich kijken doet hier niemand. Het is eigenlijk net skiën: kijk voor je, alles wat er achter je gebeurt lost de persoon achter je maar op.
Dat betekent natuurlijk ook, dat invoegen een stuk eenvoudiger wordt: je kijkt uitsluitend naar de plek waar je heen wilt en draait het gas open. Het kijken naar het aanstormend verkeer is niet bedoeld om te zien of het kan, maar om te tonen dat je ze hebt gezien en er dus ruimte voor je gemaakt dient te worden.
Ik moet zeggen: het werkt.
Verder rijdt iedereen hier natuurlijk links. In België en Nederland deed ik dat trouwens ook altijd, maar voor anderen kan het wennen zijn.
Dat doen Balinezen overigens met een (fl)air alsof ze al rijden sinds ze kunnen lopen en meestal is dat ook zo. Wees dan ook niet verbaasd als je hier een jongetje van een jaar of negen op zo’n motor ziet scheuren met 3 vriendjes achterop. Rijlessen heeft hier niemand gehad, een rijbewijs koop je gewoon op het politiebureau na het afleggen van een testje en zonder testje kan het ook maar dan is het iets duurder.
Snelheidslimieten zijn een onbekend fenomeen, digitale flitskasten, radarcontroles en struikrovers met laserguns dus ook. Je gaat gewoon zo snel als je durft. Op twee wielen kan dat leiden tot grappige verrassingen, omdat kuilen in de weg diep kunnen zijn, putdeksels soms een centimeter of 10 uitsteken, er grote keien op de weg kunnen liggen en ook tegenliggers inhalen wanneer ze daar zin in hebben – en niet wanneer er ruimte is. Want die ruimte maak jij dus, zeker als die tegenligger een hele dikke auto is. Het recht van de sterkste.
Te langzaam rijden is ook niet fijn, want dan wordt je links en rechts ingehaald door lieden die vervolgens vlak voor je laten zien dat ze de kunst van het “snijden” tot in de perfectie beheersen.
Wegsignalering is eveneens een beetje anders. Waar ik me vroeger wel eens ergerde aan een versmalling op de snelweg, van drie rijstroken naar één, en dan kilometers pylonnetjes omdat er ergens een stukje vangrail uitgedeukt wordt door twee kantonniers, ben ik hier van die ergernis verlost.
Een tak met een lap, eventueel met een bordje “hati hati – ada projek” erbij, betekent dat ca. 40 centimeter daarna een stuk weg is verdwenen of dat er vier mensen op hun hurken de rijbaan versperren omdat ze een wiel verwisselen van een vrachtauto die nog eigendom is geweest van Multatuli.
Valhelmen zijn verplicht, maar ook erg warm. Dus doe ik (dom, ik weet het) die alleen op als we over de snelweg moeten want daar is-ie verplichter dan elders. En nodiger, trouwens. Zonder helm stoppen bij een agent om de weg te vragen leidt tot een zonnige glimlach en de juiste richting. Geen woord over je butsmuts, heerlijk.
En verder is het afsnijden van bochten een nationale sport; bijgaande plaatjes vond ik op Internet en ze geven exact weer hoe men rijdt. Vandaar dat je de toeter ruimhartig gebruikt, zeker bij het naderen van een onoverzichtelijke bocht. Dat waarschuwt de wegpiraat aan de andere kant dat je er aan komt en hij/zij niet binnendoor de bocht moet komen; en als je zelf niets terughoort, kun jij dus ook mooi kort door die bocht. Een kapotte toeter is dus heel erg gevaarlijk.
Vooral omdat er nog een hele belangrijke fundamentele regel is: bij een aanrijding is de buitenlander schuldig.
En vaak is dat ook zo: waar Balinezen een vloeiende manier van rijden hebben ontwikkeld en er dus toch (ongeschreven) regels bestaan, hebben sommige buitenlanders in hun overmoed het idee dat geen regels betekent: leef je maar uit. Zie bijgaand filmpje http://nl.youtube.com/watch?v=kZ0V15Ic8cc&feature=related . Het zal je niet verbazen dat er dus wel eens wat mis gaat hier...
zaterdag 9 augustus 2008
Het verkeer.....
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Nu denkt waarschijnlijk iedereen dat jullie gigantisch overdrijven, maar wij weten beter!!!!!!!!!!!!
Zoals jullie schrijven, zo is het ook. Geen woord overdreven.
Maar het voordeel van deelnemen in dit verkeer is wel dat het je wakker houdt!
En voor de Balinezen, heerlijk toch dat als ze ter Ceremonie gaan, dat ze dan op de brommers/motoren helemaal geen helm op hoeven te zetten en dat je ook je jongste zoon van 9 even om een boodschap kan sturen.
En dat niemand bang is in het verkeer omdat, mocht je de pijp uit gaan, je dan toch vrij spoedig ge-reincarneerd zal worden en er een beter leven op je wacht.
Heel soms zijn we jaloers op de levensinstelling van de Balinezen.
Hun zorgeloosheid, hun Carpe Diem, want aan morgen denken ze simpelweg niet.
Wie dan leeft, dan zorgt........
Laatste dag van het Festival.
We zien jullie vast bij de Cultural Parade.
Dag dag,
Dolf en Carin
Klopt Carin! En een hele belangrijke heb ik niet vermeld: ik heb hier niemand gezien met een boos gezicht, opgestoken middelvinger of andere vorm van agressie in het verkeer. Hoogstens een toegeeflijke glimlach als ik rechts reed ipv links of zoiets. Geven en nemen. Heerlijk!
Een reactie posten