vrijdag 18 juli 2008

Update

Dinsdag is een dagje luieren geweest – Zwembadderen, lezen, terrasje pikken, kortom: lui. Rond vijf naar Hoek van Holland, eindelijk kennis gemaakt met Willem en Tineke – Willem en ik doen al een jaar pogingen om elkaar te spreken en op één of andere manier lukt dat maar niet, maar nu wel.

En, niet onbelangrijk: ik heb een telefoonnummer van een Balinese mevrouw die land in de aanbieding heeft: zowel te koop als te huur (en dan meteen voor 25 jaar of langer). Morgen maar eens bellen.

Hoe het met de jacuzzi gaat? Nou, best wel eigenlijk. ’s Middags heeft er een jongen met een doekje voor mond en neus in gezeten en blijkbaar was hij het gedoe met het steentje als beitel zat: hij smeerde spul op de tegels waarvan mijn ogen op twee meter afstand al gingen wateren. Maar het hielp wel!

Hoe kan het dat het nu ineens wel loopt? Ik weet het niet. Wel heb ik ’s morgens met Nyoman, onze pembantu, gesproken over onze pura, de huistempel. Die ziet er niet uit; versleten en gebroken parasols, versiering half vergaan en smerig en dat kan niet. Stef en ik willen dat anders. Nyoman blij en zij gaat nieuwe spullen kopen op de religieuze markt – goedkoper dan wanneer wij het doen. En: “als jullie dat doen Peter, zullen de goden je helpen in plaats van tegen werken”.

Twee uur later was de jacuzzi schoon. Nog niet in bedrijf, maar het is een begin.

’s Middags zijn Stef en de kinderen wezen shoppen. Robrecht heeft een broek gekocht die werkelijk iedere verbeelding tart: hij is zo afschuwelijk fluoriscerend groen, dat kindertjes en honden huilend op de vlucht slaan zodra hij verschijnt. Zelf vindt Rob het “flashy en beschaafd”.

Woensdag stond in het teken van land: we hebben de Balinese dame gebeld en zijn haar ’s middags op gaan halen om land te bekijken. En daar zat een mooi stuk bij, weliswaar niet te koop maar te huur, maar wel op een hele mooie locatie en niet duur. We denken na....

Donderdag: schoolspullen halen voor Elise. En dat waren er veel. En nodig, want op 4 augustus begint haar school; gelukkig maar, want anders lost ze nog eens op in dat zwembad. En dan ziet ze tenminste ook weer eens wat kinderen van haar eigen leeftijd.

Robrecht heeft een mondharmonica (gestemd in C, voor de kenners) aangeschaft en kondigt aan dat hij daarmee op de WC gaat oefenen. Ongewijfeld is dat ook “flashy en beschaafd” in zijn optiek.

En toen kreeg ik een telefoontje van Hasron, de gids die we die jaar geleden hadden bij onze Java-reis en die vorig jaar vij ons heeft gelogeerd in België. Hij komt vanavond aan en dus op bezoek. Tof!

In de middag eerst nog even (regel,regel) naar Citra omdat de douane in Surabaya papieren wil hebben om te kunnen starten met inklaren.

En de jacuzzi werkt! ’s Morgens kwamen er zes mannen de tuin in (1 werkt, 5 hebben het er met elkaar over – het is net de Nederlandse overheid) en ’s middags is het voor elkaar. En de pura is nog niet eens klaar!

’s Avonds is Hasron er, heel gezellig en hij blijft logeren. Afgesproken dat hij hier slaapt als hij op Bali is (meestal maar 1 nacht), want anders slaapt hij op de grond in een vergaderruimte van zijn bedrijf en dat is natuurlijk een beetje raar als we hier zoveel ruimte over hebben.

Hasron en Robrecht gaan in oktober samen naar Sumatra, met Hasron’s familie Idul Fitri vieren. Geweldig.

Vrijdag: ik ben ziek en niet zo’n beetje. Al een paar dagen zat het er aan te komen (keelpijn, beetje lusteloos) en nu is het zo ver. Stef is naar haar eerste Indonesische les, samen met Leo en Martha, bij hun thuis. Die spreekt het dus over een paar weken beter dan ik, ze gaat nu al zo hard vooruit. De kinderen trouwens ook. Maar even een time out.

Geen opmerkingen: